سلام بر تمامی امیدواران.
امیدوارم که خوب خوب خوب باشید ، وبا انرژی!
داستان زیر روبه تمامی کسانی تقدیم می کنم که در اوج نا امیدی هنوز امیدوارند ومی دانند که خواستنی را باید تا آخرین نفس خواست و توانستن و شدن آنرا باید خواست با تمام وجود.
آزمایشگاه (( توماس ادیسون)) در دسامبر 1914 آتش گرفت وبه کلی سوخت .خسارت از 2 میلیون دلار هم بیشتر بود ،ولی از آنجا که گمان می کردند چون ساختمان با بتن ساخته شده است پس ضد آتش خواهد بود ،آنرا بیش از 238 هزار دلار بیمه نکرده بودند.
در اوج آتش سوزی ،چارلز پسر 24 ساله ادیسون در میان دود و آتش دنبال پدرش گشت وآخر دید که اوآرام نشسته است ومنظره را تماشا می کند .نور آتش روی صورت او افتاده بود وموهای سفیدش در باد تکان می خوردند .
چارلز گفت :قلبم برای پدر بدرد آمد .او آن موقع 67 سال داشت و دیگر جوان نبود وهمه چیزش در آتش می سوخت .
وقتی مرا دید گفت:چارلز!مادرت کجاست؟
به او گفتم که نمی دانم ، و او گفت : برو وپیدایش کن و او را به اینجا بیاور .تا زنده است چنین چیزی رات نخواهد دید.
فردا صبح ادیسون به ویرانه های آزمایشگاه خود نگاه کرد وگفت : مصیبت ،ارزش والایی دارد .همه اشتباهات ما سوختند و به هوا رفتند . به شکرخدا می توانیم از نو شروع کنیم.
سه هفته بعد از آتش سوزی ،ادیسون اولین ((فونوگراف)) را اختراع کرد.
((برگرفته از کتاب نغمه عشق ، نوشته جک کانفیلد و... ،ترجمه پروین قائمی ،صفحه 112))
خوب باشید و شاد .تا بعد خدانگهدار.